Ik stop met deze blog

En ga verder in het Engels op
http://aromax-on-line.blogspot.com/

Hoe maak je een rozengeur (voor bij de wodka-lime)

English: http://aromax.livejournal.com/tag/making+of+rose+base

Op zich is het maken van een roos net zo simpel als 1, 2, 3 – je hebt 1 druppel geraniol nodig, 2 druppels citronellol en 3 druppels phenylethylalcohol. In de werkelijkheid kan je met de verhoudingen vrij variëren. Deze simpele formule kan best in een complexe parfum worden gebruikt als onderdeel van een bloemenakkoord. Met de echte roos is het wat ingewikkelder – de geur van een rozenbloem bestaat uit honderden ingrediënten (waarvan ongeveer 350 zijn geïdentificeerd).

De natuurlijke rozengeur bestaat grotendeels uit rozenalcohols: phenylethylalcohol (PEA), geraniol, citronellol en nerol. Er zit wel een verschil tussen de concentratie van PEA in de roos absolute (40-70 % PEA) en rozenolie (slechts 1% PEA). Van andere drie zijn vooral geraniol (3% in absolute en 20% in olie), citronellol (6 % in absolute en 35 % in olie) belangrijk en worden gebruikt als basis voor de rozengeur. Nerol (1% in absolute en 6% in olie) wordt slechts in sommige formules gebruikt om een lichte frisse citrus-achtige accent te geven.

Pure phenylethylalcohol ruikt naar gedroogde rozenblaadjes met een groene accent. Ik ruik ook een ondertoon, die mij aan de bittere amandelen of kersenpitten doet denken. Hierdoor de pure PEA eigenlijk niet echt lekker. In combinatie werkt het wel.

Citronellol heeft een zachte rozengeur met een accent, die aan citronella doet denken (maar niet zo penetrant als citronella geur zelf).

Geraniol heeft een zachte fruitige accent en doet mij denken aan gedroogde bessen (of rozenbottels in dit geval).

Dus, Phenylethylalcohol, geraniol en citronellol in gevarieerde verhoudingen – dat is de basis. Een andere zeer belangrijke componenten zijn rose oxide en damascones. In de echte rozengeur is Rose oxide aanwezig in de concentratie van ongeveer 0,5%, maar door zijn sterke geur heeft het al in zo’n lage concentratie een sterke invloed op de geur. In vele formules is het daarom een onderdeel van de basis naast beta-damascone (slechts 0,1% in de echte rozengeur). Rose oxide ruikt heel sterk en chemisch, maar geeft een bloemige groene noot aan de compositie. Damascone geeft een fruitige pluim-achtige noot.

De basis kan worden uitgebreid met de etherische olie van roos, rozenabsolute en geraniumolie. Dat verhoogt de natuurlijkheid van de hele compositie. 1 tot 3 % van de dure oliën is voldoende.

Kruidnagelolie geeft een lichte kruidige nuance.

Jonons, zoals methyljonon en alfa-jonon in concentratie van 1-10% geven een duidelijk bloemig accent. Hun geur doet denken aan viool of iris. Alfa-jonon is meer bloemig en methyljonon heeft daarnaast een duidelijke houtachtige noot en is daarom een perfecte brug tussen bloemige en houtige noten.

Deze compositie kan worden gefixeerd met houtige olieen, zoals guaiacwood olie, cederolie, vetiver olie enz.

Een beetje groene frisheid kan worden togevoegd door cis-3-hexanol (heel groen gras of bladjesachtig) en/of Phenyl acetaldehyde dimethyl acetal (scherp groen, rucola-achtig).

Ik hou toch meer van een fruitige nuances in de bloemengeuren en kan daarom mijn formule uitbreiden met raspberry ketone of phenylethylisobutyrate (een alternatief of een modifier voor PEA met een fruitig accent).

Een parfumavontuur met Chypre

English http://aromax.livejournal.com/1112.html

Een week geleden maakte ik een Chypre parfum. Ik heb een basisformule in het parfumboek gevonden. Deze heb ik uitgebreid met een bloemige hart. Voor de basis noot heb ik bijna uitsluitend natuurlijke ingrediënten gebruikt – etherische oliën van Vetiver, Patchouli, Sandelhout en Eikenmosabsolue. Het hart heb ik van Roos en Jasmijn bases gemaakt. Bases zijn al kant en klare akkoorden met een bepaald thema, zoals roos, jasmijn enz. Deze akkoorden heb ik weer uitgebreid met essentiële oliën en absolute van roos en jasmijn. Voor de top heb ik ook een kant en klare oplossing gebruikt – een voor Chypre verplichte bergamot met een vleugje fruit en aldehyden (bases). Er kwamen nog een paar ingrediënten bij. Eigenlijk was het een combinatie van twee Chypre recepten – één van de parfumerie studieboek en de andere van de parfumbouwdoos (zie www.hekserij.nl voor meer info). Niet echt iets bijzonders, maar voor mij een grote stap, gezien ik maar een paar maanden met parfumerie bezig ben.

De geur vond ik heel lekker. Het is warm, iets zoetig en bloemig met veel groen in het begin. Het heeft iets kruidig-oriëntaals in zich, maar blijft toch een Chypre – de eikenmos is duidelijk aanwezig.

Maar goed. Ik heb mijn eerste experiment en ik wou ook een feedback. Ik kreeg een reactie van een vriendin, dat het een lekkere geur is geworden, die haar op een vintage parfum van Dior deed denken. En toen had ik een enigszins stoute en avontuurlijke plan bedacht.

Ik ging naar een paar parfumerie zaken. Daar deed ik alsof ik een geur kreeg, die ik niet kon herkennen en vroeg of ze misschien wisten wat het was… En ja, hoor, ik was zeer verraast met de reacties.

Bij de niche-parfumerie winkel zei de medewerkster, dat het inderdaad haar heel bekende geur was. Ze had mij 4 andere geuren laten ruiken, die volgens haar erop leken, maar toch het niet waren.

Bij een andere parfumerie zei de medewerkster, dat het volgens haar echt Aromatic Elixer van Clinique was en daarna toch dat het Youth Dew Amber Nude was.

Ik moet zeggen, dat zo’n ervaring mijn zelfvertrouw echt doet groeien. Ik besef wel, dat het nog niet helemaal mijn eigen parfum was, maar slechts een oefening. Maar daar krijg ik weer inspiratie van om verder te gaan met het bestuderen en creëren van geuren.